Ik had hem nog nooit eerder ontmoet. Eberhard van der Laan, de burgemeester van Amsterdam. Hij is niet mijn burgemeester, want ik woon in Tilburg. Ik heb me wel laten vertellen dat Eberhard van der Laan een zeer sympathieke en respectabele man is. Hij zet zich in voor een multiculturele samenleving en verbindt.
Op 1 januari 2017 zou ik hem dan zien. Namens de stichting LetsBeOpen ben ik door de gemeente Amsterdam uitgenodigd op de nieuwjaarsreceptie in de indrukwekkende Stopera. Burgemeester Eberhard zou daar een toespraak houden. Ik was inmiddels wel benieuwd geworden naar deze man.
Bij binnenkomst viel mijn oog gelijk op een schaal met verse oliebollen op een statafel. Ik stel me verdekt op en stop een oliebol in mijn mond. Wel voorzichtig, zodat er geen poedersuiker op mijn rode galajurk zou vallen. Ik sla de burgemeester gade. Geduldig heet hij de binnenkomende mensen welkom, en schud hen de hand. Het lijkt mij een vriendelijke man. Zijn vrouw net zo. Daarnaast is ze prachtig en stijlvol om te zien.
Niet veel later begint het programma. Wat zit ik dichtbij! Midden, eerste rij. LetsBeOpen moet wel betekenisvol zijn geweest het afgelopen jaar, want dit zijn echt supergoede plaatsen! Zo kan ik de burgemeester goed zien en horen. Eberhard begint zijn toespraak. Alle betekenisvolle onderwerpen passeren op een galante en gepaste manier de revue; politiek op internationaal vlak, terrorisme, samenleven met elkaar, de toekomst van ons Nederland, maar ook de toekomst van jou en mij. Ik zit op het puntje van mijn stoel te luisteren naar de zinnen die vloeiend uit zijn mond rollen. Wat een ongelofelijke mooie en inspirerende woorden.
Wat ik die dag heb onthouden uit de toespraak van Eberhard van der Laan is zijn verwijzing naar de das op de weg. ‘Het is donker, maar de das is goed zichtbaar onder het schijnsel van een lantaarnpaal. Verstard zit hij daar, terwijl de auto’s langs hem rijden. Tientallen, of misschien honderden auto’s ontwijken het beestje. Dan komt er één automobilist die daar geen zin in heeft, en de das is dood’. Voor mij is dit de rode draad van zijn nieuwjaarstoespraak:’ Kijk met empathie naar ieders onzekerheden, zorgen en angsten. Erken dat er reële tegenstellingen en problemen zijn die om verbinding oplossing vragen. Beloof juist minder, maar lever méér. Bestrijd onverdraagzaamheid zonder zelf onverdraagzaam te worden. Als angst besmettelijk is, is zelfvertrouwen dat ook.’ Eberhard sluit zijn toespraak af met de volgende zin: ‘Mijn wens voor 2017? We gaan onze auto stoppen om de das even naar de berm te brengen.’
WAUW! Ik loop vol met emoties van trots, bewondering en heel veel respect voor deze inspirerende man. Voor even vind ik het jammer dat ik geen Amsterdammer ben. Ik wil graag dat hij ook mijn burgemeester is.
Nog geen maand later komt van Burgemeester van der Laan de trieste boodschap dat hij ernstig ziek is. Zo lang hij kan zal hij de Burgemeester van Amsterdam blijven. Het is slechts een kwestie van tijd totdat trotse Amsterdammers het initiatief nemen een eerbetoon aan hun Burgemeester te brengen. Zij doen dit door in een korte film een belofte aan Eberhard te doen die ten goede komt aan de stad Amsterdam. Dat is een mooi gebaar.
Ik ben geen Amsterdammer, maar door mijn werkzaamheden voor LetsBeOpen, gevestigd in Amsterdam voel ik mij verbonden met de stad. En na het bijwonen van de Nieuwjaarsreceptie en de nieuwjaarstoespraak die dag in de Stopera voel ik mij ook verbonden met Eberhard van der Laan. Dat hij mensen inspireert en verbindt is een feit. Dit geldt niet alleen voor Amsterdammers, maar voor mensen door het hele land. Daarom wil ik als Tilburgse ook een belofte doen aan de burgemeester van Amsterdam, en in mijn ogen een wereldburgemeester, Eberhart van der Laan:
Beste Eberhard van der Laan,
Ik beloof aan u en aan mezelf dat ik er altijd naar zal streven een goed mens te zijn voor anderen. Ik zal mij meelevend en behulpzaam opstellen voor hen die dat nodig hebben. Ik zal mijn positieve en dankbare kijk op het leven proberen over te brengen op anderen. Ik zal wanneer ik kan, waar ik kan altijd de das naar de berm brengen.
Pinkypromise.
Liefs,
Jeske
Comments